یکی از اشتباهات رایج والدین که کمتر به آن توجه می‌شود
خیلی از پدر و مادرها بدون اینکه متوجه باشند، وارد یکی از رایج‌ترین دام‌های تربیتی می‌شوند: تلاش برای حل سریع تمام مشکلات فرزندشان. این کار از روی عشق و نگرانی انجام می‌شود، اما همیشه نتیجه خوبی ندارد.
یکی از اشتباهات رایج والدین این است که وقتی فرزندشان ناراحت یا شکست‌خورده است، بلافاصله به‌دنبال راه‌حل می‌گردند. درحالی‌که چیزی که کودک در آن لحظه بیشتر از هر چیز نیاز دارد، حضور آرام و همدلانه والدین است؛ نه نسخه و راهکار.
مثال‌های ساده اما مهم:
وقتی پسربچه‌ای از خراب شدن اسباب‌بازی‌اش ناراحت است، سریعاً درست کردنش با چسب ممکن است مفید به‌نظر برسد، اما آنچه بیشتر کمک می‌کند گفتن جمله‌ای مثل «می‌فهمم چقدر ناراحت شدی» است.
وقتی دخترتان از تنهایی در مدرسه می‌گوید، به‌جای راهکار دادن، همدلی کنید: «خیلی سخت و ناراحت‌کننده‌ست.»
نوجوانی که عصبی و خسته از مدرسه برگشته، بیشتر از تذکر و نصیحت، به یک جمله ساده نیاز دارد: «اگه خواستی حرف بزنی، من اینجام.»
راهکار جایگزین چیست؟
برای جلوگیری از این اشتباه رایج:
کمتر راهکار بدهید، بیشتر گوش کنید.
احساسات کودک را تأیید کنید، نه اینکه اصلاحش کنید.
به فرزندتان یاد بدهید که خودش می‌تواند از پس شرایط سخت بربیاید.
در واقع، بسیاری از مشکلات تربیتی از جمله نافرمانی یا گوش ندادن، ریشه در همین احساس نادیده گرفته شدن دارد. وقتی بچه‌ها احساس کنند که واقعاً دیده و درک شده‌اند، رفتارشان هم به‌مرور تغییر می‌کند.
