بعضی تجربه‌ها، حتی وقتی تموم می‌شن، از ذهن و بدن ما بیرون نمی‌رن.
حادثه‌ی رانندگی، خیانت، یک اتفاق تروماتیک در کودکی، یا حتی شنیدن ناگهانی خبر بد… همه‌مون شاید تجربه‌هایی داشتیم که تا مدت‌ها بعد، یه‌جوری باهامون موندن.
PTSD یا اختلال اضطراب پس از سانحه، یعنی بدن و ذهن هنوز فکر می‌کنن اون اتفاق تموم نشده. انگار هنوز اون لحظه توی سلول‌هات زنده‌ست.
علائم PTSD معمولاً این‌طوری خودش رو نشون می‌ده:
مرورهای ناگهانی و دردناک از حادثه (فلش‌بک یا کابوس‌های شبانه)
اجتناب از مکان‌ها، آدم‌ها یا موقعیت‌هایی که یادآور اون اتفاقن
احساس کرختی هیجانی، بی‌علاقگی یا قطع شدن از بقیه
تحریک‌پذیری، بی‌خوابی یا واکنش شدید به صداها و محرک‌های ناگهانی
حس گناه، خشم یا ترس مداوم، حتی وقتی «همه‌چیز گذشته»
خیلی وقت‌ها PTSD ناشناس می‌مونه، چون آدم فکر می‌کنه «باید فراموشش می‌کردم» یا «از پسش برنمیام».
اما ذهن هم درست مثل بدن، گاهی زخمش زمان می‌خواد. گاهی درمان می‌خواد. گاهی فقط یکی می‌خواد که بتونه بدون ترس حرف بزنه.
اگه حس می‌کنی هنوز درگیر یه اتفاقی هستی که گذشته ولی رها نکرده، شاید بد نباشه توی فضای امن‌تری بهش نگاه کنی. شاید وقتشه بارش رو تنها به دوش نکشی.
همچنین می تونید با تست رایگان اضطراب بک (BAI)، میزان اضطرابتون رو بسنجید.
